MEE-blog: Feestje voor de jarige

Hoe gezellig ik het ook vind, elk jaar vraag ik me weer af: Hoe kan ik het volgend jaar anders doen?

Mevrouw Van Vliet stelde zichzelf deze vraag ook en besloot geen verjaardagen meer te vieren. Dat vertelde ze tijdens een huisbezoek. Het was altijd zo veel werk, en haar man was nog een week van slag van alle drukte. Het was haar teveel geworden. Als ik vraag of ze blij is met deze beslissing, twijfelt ze. De kinderen willen graag dat ze wel haar verjaardag viert. Het is altijd zo gezellig, met z’n allen bij elkaar in het ouderlijk huis.

Wat wil mevrouw Van Vliet zelf?

Dit is echt iets voor mevrouw Van Vliet: wanneer ik vraag naar haar mening, vertelt ze wat anderen willen. Haar hele leven heeft ze al voor anderen gezorgd. Haar broertje dat vanaf zijn geboorte gehandicapt was, oma die in huis woonde, en later haar (schoon)ouders. Nu zorgt ze voor haar man die als gevolg van een hersenkneuzing na een auto-ongeluk hersenletsel heeft. Sinds het ongeluk kan hij niet meer werken en is hij hele dagen thuis. Dat was een grote verandering voor mevrouw. Nu heeft ze iemand in huis die overal een mening over heeft, steeds vragen stelt en alles ter discussie stelt. Zo ook met een verjaardag: moet die tafel daar staan? Is het nodig dat iedereen koffie én gebak krijgt? Is er wel genoeg eten voor iedereen die blijft voor het diner?

Gezelligheid

Mevrouw Van Vliet was altijd dol op de gezelligheid van haar kinderen en kleinkinderen, maar sinds het ongeluk van haar man heeft ze minder energie. Ze vindt het tijdens een verjaardag haar taak iedereen eten en drinken te geven, verschillende gerechten te bereiden en te zorgen dat de glazen gevuld blijven.

Samen met mevrouw noteer ik de voors en tegens van het vieren van een verjaardag. Het valt me op dat ze helemaal straalt als ze vertelt over de kleinkinderen en hoe ze ervan geniet als ze allemaal door de tuin rennen. Dat zeg ik tegen haar. Haar reactie is dat ze graag wil dat ze allemaal komen, maar dat het koken en het verbouwen van de woonkamer teveel is in combinatie met haar echtgenoot.

Een plan maken: een hele stap

Als ik vertrek, heeft mevrouw een plan gemaakt: ze legt de situatie voor aan haar jongste dochter. Daarbij zal ze duidelijk vertellen wat ze wél en wat ze níet zelf wil doen. Ze zal ook letterlijk om hulp vragen. Dat is een hele stap voor mevrouw Van Vliet. Ze heeft nooit eerder iemand gevraagd om haar te helpen.

De perfecte verjaardag

Drie weken later kom ik binnen in een kamer met prachtige bossen bloemen en een vrolijke mevrouw Van Vliet. Haar verjaardag was perfect! Zij en haar man zijn gaan lunchen bij haar zoon. Haar schoondochter had samen met de kleinkinderen een feestlunch gemaakt. ’s Middags kwam ze thuis waar haar kinderen de woonkamer hadden verbouwd en alles klaargezet voor de verjaardag. Verschillende dochters en haar zus hadden voor hapjes gezorgd. Een kleindochter regelde de muziek en een kleinzoon was de persoonlijke ober van opa en oma. Trots dat hij was! Tijdens de maaltijd kon mevrouw blijven zitten, aan het hoofd van de tafel, met uitzicht op haar familie. De maaltijd was niet wat ze gewend was, maar haar man genoot van de Chinese rijsttafel die werd gehaald door haar zoon. Na het hoofdgerecht namen de kleinkinderen haar mee naar de ijssalon voor het toetje. Bij thuiskomst was de hele woonkamer weer op orde. Je zou zeggen dat er geen feestje was geweest.

Grenzen verlegd

Mevrouw gaf aan zich lang niet zó jarig te hebben gevoeld. Zij heeft zelf haar grenzen verlegd, door hulp te vragen en door de catering van het feest uit handen te geven. Ook haar kinderen hebben geleerd: ze hadden niet door dat de zorg voor hun vader zoveel vroeg van hun moeder.

Durf te vragen!

Soms zijn oplossingen heel dichtbij en moet je om hulp durven vragen. Door hulp te accepteren ben je niet zwak, maar juist sterk. Voor de ander is het vaak fijn om te kunnen helpen. De kinderen van mevrouw Van Vliet wisten niet hoe de situatie van hun ouders écht was. Nu ze op de hoogte zijn, kunnen ze hun moeder de helpende hand aanreiken. Ze hoeft hem alleen nog maar aan te nemen.

Hanneke, MEE-consulent